දිනක් සිහිනයෙන් ඇය ඔහුව හමුවිය...පසු දින දවස මුළුල්ලේම පැරණි මතකයන් ඔහු රිදවීය...
ඇය කෙදින හෝ මුනගැසෙන බව ඔහු දනී... ඇය ඔහු සතු නොවන බවත් ඔහු දනී...ඇය මේ ලොව ඔහු දුටු සුන්දරම යුවතිය නොවීය...නමුත් කිසිවෙක්ට විස්තර කොට ප්‍රකශ කළ නොහැකි තරමේ සුන්දරත්වයක් ඇය සතුව තිබූ බව පමක් ඔහු දනී...එය හුදු බාහිර ස්වරූපයම පමනක් නොවේ...එ හා මුසුව ඇති හදවතේ සුන්දරත්වයයි....
ඔහු තවමත් පෙම් කරයි...නමුත් ඇය අන් සතුය...
නොබෝ දිනකින් ඔහුට ඇයව මුනගැසෙනු ඇත... නමුත් ඇයට ඔහු තවත් එක් ආගන්තුකයෙක් පමණි... එදා ඔහුට ආගන්තුක වූ ප්‍රේමයට ඔහු ඔහුගේම හදේ නවතැන් දුන්නේය...නමුත් ඔහුගේ හද නවතැන් ගන්වීමට ඇය අපොහොසත්ය....
ඉදින් ඇයට ආගන්තුක ඔහු....., සහ ඔහුට ආගතුක ප්‍රේමය කෙදින උනුන් හැඳින ගනීද....?????
සිහිනෙන් ඇවිත්...
දෙනෙතේ වෙලී....
මහදේ රැඳී....
නුඹ සිටියා රැයක්.....
හැබැහින් ඇවිත්....
දෑතේ වෙලී....
පහසේ රැඳි....
නුඹ සිටියොත් පැයක්...
කල්පයකින් නොදුටුව නිල්මිණි දෑසේ...
සැතපෙන්නට නිල් දිය මත නෙළුමක් සේ..
නුඹ එනවද...? හෙට හවසට මල් වැස්සේ...
මම ඉන්නම් මල් වැට ලඟ තණ බිස්සේ...
නොදොඩා මුවින් මා හා ගොළුවෙක් සේ...
නෙතඟින් වදන් තෙපලනු හොර රහසේ....
ඇවිදින් ගියොත් මොහොතක් හෙට දවසේ...
නුඹ මගෙ නොවේ නුඹ සඳ දුර අහසේ....
......................බඩා................................
No comments:
Post a Comment