හිරු බැස යන මොහොතේ සිට අඳුර වැටී සඳ නගෙන තුරු ගං ඉවුරට වී පෙම් සුව විඳිනා පෙම්වතුන් යුවලක් මගේ සිතේ මැවින...ඔවුන් නිහඬය...ඔහු පෙම්වතියකගේ උකුල මත හිස තියාන... තියුනු වුත් ආදරනීය වුත් දැසින් ඇගේ දැස දෙස බලා හිඳි...... ඇය ඔහුගේ කෙහෙරැල් අතරින් සුරත හොවා හිස පිරිමදී......ඔවුන් ඔවුන්ගේ දෑස් තුල දැහැන් ගතවීම කාට නම් නැවතිය හැකිද....??? එසේම ඒ මොහෙතේ ඇතිවන අනුරාගී හැඟුම් කාට නම් තේරුම් ගත හැකිද....???
ගං ඉවුර......
කළුවර ඇවිදින් ඉරට යටින්...
නුඹ මා රැඳි ගං ඉවුර පිටින්...
හිටිය මතකද..? හඳ හිනහෙන තුරු....
හිස තියාන නුඹෙ උකුල පිටින්...
සුරත රුවා කෙහෙරැල් අතරින්
පිරිමදිමින් හිස.....
දෑස හොවා හැඟුමන් අතරින්
නුඹේ දෑස මත....
දෙතොල තබා සිපගත් සෙනෙහෙන්
මා මුදු නලලත....
සිහින ගෙනා සඳ කැන් අතරින්
ඈත ලොවේ සිට...
දෙතොල තෙමා මුදු හාදුවකින්
නොරිදෙන්නට මට...
ලැමද හොවා තව මා සනසන්
සුසුම් ලතාවට...
No comments:
Post a Comment